سیاهی شب را دیده ای چقدر تاریک است                

               نمی توان پیاده رفت و به تنهایی

فانوس دل می فروزاند نور بیداری

              سپیده صبح ندا می زند چه سود در خوابی

آیا همه در پس رفتن های تند

              نگاهی به عقب انداخته ؛ یا که فکری به سر پرورانده اند

که با نگاهی به سوی آینده

               کمی بهتر قدم بردارند

چگونه می توان حال را جویا شد

                آیا نه آن که سپیده نزدیک است